Pisanie bezwzrokowe

Metoda pisania bezwzrokowego została wymyślona i zastosowana w 1876 przez Franka McGurrina, stenografa sądowego z Salt Lake City. 25 lipca 1888 McGurrin, który w owym czasie jako jedyny zapewne posługiwał się metodą bezwzrokową, wygrał w Cincinnati konkurs w pisaniu na maszynie na czas. Wynik ten odnotowany przez prasę zapewnił mu sławę oraz nagrodę pieniężną w wysokości 500 dolarów.

Metoda pisania bezwzrokowego jest metodą mnemotechniczną – oznacza to iż uczenie się polega na tzw. mnemotechnice (mnemotechnika – wyraz pochodzenia greckiego mneme oznacza pamięć) czyli psychologicznym sposobom ułatwiającym zapamiętywanie nowych wiadomości i faktów oraz przypominanie ich sobie na zasadzie mechanicznych skojarzeń w tym wypadku ruchu palców.
W praktyce oznacza to, że podczas pisania zaangażowane będą wszystkie nasze palce i każdy z nich będzie musiał „zapamiętać” położenie tylko jemu przyporządkowanych klawiszy.

Przyporządkowanie określonych klawiszy poszczególnym palcom ma swoje odzwierciedlenie w podziale klawiatury (pola klawiszy). Punktem orientacyjnym dla zapamiętania położenia klawiszy na klawiaturze jest rząd zasadniczy i poszczególne jego znaki obsługiwane przez odpowiadające im palce. Zwróć uwagę na swojej klawiaturze na klawisze z F i J (widzisz oznaczenia w postaci dwóch wypukłych kreseczek)od tego zaczyna się nauka.
Co ciekawe, że przy pisaniu metodą dziesięciopalcową nie tylko piszemy szybciej i popełniamy mniej błędów, ale też pomagamy swojemu zdrowiu. Metoda ta niejako wymusza na nas prawidłową postawę przy klawiaturze komputera:

• postawa wyprostowana, stopy spoczywają na podłodze,
• ręce powinny być nieco uniesione nad klawiaturą i nie należy opierać dłoni bezpośrednio na klawiaturze,
• palce powinny być lekko zgięte, kciuki trzymamy na wysokości klawisza spacji
• uderzanie w klawisze powinno być krótkie, rytmiczne i sprężyste (nauce pisania może towarzyszyć rytmiczna muzyka)
• nie patrzymy na klawiaturę a wzrok kierujemy na tekst, który przepisujemy,
• nie siedzimy zbyt blisko monitora

Postawa ta choć na pierwszy rzut oka może nam się wydawać trudna to zapewniam, że już przy pierwszej lekcji ta postawa sama się narzuca, co akurat jest bardzo dobre.

W większości rozwiniętych krajów poprawna technika pisania na komputerze, jest powszechnie uczona w szkołach np. w Ameryce w szkole podstawowej jest rocznym przedmiotem. W Europie jest warunkiem przyjęcia do pracy na wielu stanowiskach związanych z pracą na komputerze. Opanowanie techniki szybkiego pisania zwiększa wielokrotnie tempo pracy, niezależnie od tego, czy piszemy teksty, wprowadzamy dane, czy wykonujemy obliczenia. Obecnie również w naszym kraju umiejętność ta staje się nieodzowna każdemu, kto używa w swojej pracy komputera, bez względu na wykonywany zawód i stanowisko.

Zamieszczony wykres przedstawia porównanie dwóch metod, zielony kolor definiujący pisanie wzrokowe obrazuje iż mimo wielu godzin spędzonych przy komputerze nasza prędkość w pewnym momencie osiąga maksimum. Linia czerwona wskazująca pisanie bezwzrokowe obrazuje nam stale wzrastającą prędkość.
Opanowanie pisania bezwzrokowego wymaga około 100 godzin lekcji, a stałe wykorzystywanie tej metody pozwala nam na osiąganie coraz większych prędkości.

Marzena Kukla